Płytki podłogowe do korytarzy i korytarzy - wybierz typ, jakość i design

Wielu z nas wybiera podłogi w oparciu o ich wygląd i koszt. Ale płytki podłogowe, podobnie jak inne rodzaje materiałów wykończeniowych, mają wiele ważnych cech technologicznych, które będą miały bezpośredni wpływ na czas użytkowania i odporność powierzchni na różnego rodzaju wpływy. Aby wybrać wysokiej jakości płytkę do konkretnego pomieszczenia, aw naszym przypadku są to korytarze i korytarze, konieczne jest określenie wymagań technicznych dotyczących powłoki. Ważne jest, aby zrozumieć, na jakie naprężenia i z jaką intensywnością będzie narażona wykładzina podłogowa, jaki będzie reżim temperatury i wskaźnik wilgotności w pomieszczeniu, czy powierzchnia będzie musiała być czyszczona chemicznie aktywnymi substancjami.

Po ustaleniu kryteriów wyboru podłogi do trudnego, z punktu widzenia ruchu i rodzajów mechanicznych i innych wpływów, korytarza, możliwe będzie przejście do bezpośredniej decyzji projektowej. Zasadniczo dokumentacja techniczna płytek dowolnego rodzaju wskazuje na jej właściwości technologiczne i operacyjne. Ponadto opakowanie jest zaopatrzone w specjalne oznaczenia, które mogą również wiele powiedzieć o „naturze” materiału okładzinowego. Spróbujmy wspólnie dowiedzieć się, jaki rodzaj płytek podłogowych kupić do prac naprawczych w korytarzach, korytarzach, korytarzach i innych pokojach pomocniczych.

Jest to bardzo ważna cecha płytki - od niej zależą inne wskaźniki wytrzymałości, trwałości i odporności na zużycie materiału. Porowatość płytki wskazuje ilość wody, którą produkt może wchłonąć. Jest wyrażany jako procent, wskazujący wzrost masy płytki po dwugodzinnym pobycie w wodzie. Oczywiście płytka, która ochroni podłogi w korytarzu, musi mieć minimalną porowatość, ponieważ wilgoć (śnieg, brud) z naszych butów i parasoli dostanie się na powierzchnię. Aby uzyskać niską porowatość materiału, wymagana jest wysoka temperatura wypalania produktów. W wyniku takiego wypalania materiał ulega znacznemu skurczowi, zwiększa się jego wytrzymałość na zginanie, a w przypadku płytek nieszkliwionych - odporność na zużycie.

Podłogi w korytarzu są myte znacznie częściej niż w innych pokojach prywatnego domu lub mieszkania. Eksperci zalecają kupowanie płytek podłogowych dla prywatnych gospodarstw domowych o porowatości nie większej niż trzy procent, a dla budynków mieszkalnych - mniej niż sześć.

W halach, korytarzach i przedsionkach budynków mieszkalnych zaleca się stosowanie płytek o wysokiej klasie ścieralności jako wykładziny podłogowej. Do wychodzenia na korytarze i korytarze odpowiedni jest materiał klasy 3 lub 4. A przy samym wejściu do pomieszczenia można położyć płytki nieszkliwione lub granit ceramiczny (płytka porcelanowa). Konieczne będzie również uwzględnienie jakości powierzchni produktów - twardości, odporności na chemikalia, możliwości czyszczenia.

Wybierając kafelki na podłogi w korytarzu, należy również wziąć pod uwagę inne wskaźniki, w tym kolor „struktury chromatycznej” i połysk. Wraz ze zużyciem produktów wzrasta zanieczyszczenie powierzchni. Plamy są widoczne na jasnych i gładkich powierzchniach i są mniej widoczne na ciemnych, ziarnistych lub kolorowych produktach. Na błyszczących, błyszczących powierzchniach rysy są bardzo dobrze widoczne. Czynnik ten muszą wziąć pod uwagę gospodynie domowe, które często noszą szpilki

Wszystkie właściwości mechaniczne płytki związane są ze zdolnością do wytrzymywania różnych naprężeń - od ciężaru mebli po ruch toreb na kółkach. Najczęściej zwraca się uwagę na dwa rodzaje takich cech - wytrzymałość na zginanie i najwyższą wytrzymałość na rozciąganie. Odporność na zginanie zależy bezpośrednio od higroskopijności materiału - im wyższa porowatość płytki, tym niższy wskaźnik. Na przykład w przypadku kamionki porcelanowej absorpcja wilgoci wynosi 0,5%, a dla pojedynczej wypalanej płytki - 10%. Odpowiednio rozmieszczone i odporne na zginanie. Wytrzymałość na zginanie zależy nie tylko od porowatości produktu, ale także od jego grubości. Im większa grubość płytki, tym wyższa wytrzymałość na rozciąganie.

Najsilniejszy (i najczęstszy) efekt na powierzchni płytki pochodzi od podeszwy naszych butów, które mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym metalowych obcasów. Ponadto, im więcej brudu na podeszwie naszych butów, tym bardziej zużycie podłogi jest teraz szybsze.

Trwałość powłoki dachówkowej najłatwiej scharakteryzować za pomocą dwóch wskaźników - twardości powierzchni w skali Mohsa i odporności na zużycie ceramiki. W skali twardości powierzchni minerały można ułożyć w następującej kolejności:

• talk - 1;
• gips - 2;
• kalcyt - 3;
• fluoryt - 4;
• apatyt - 5;
• skalenie - 6;
• kwarc - 7;
• topaz - 8;
• korund - 9;
• diament -10.

Odporność na zużycie płytek ceramicznych mierzy się w dowolnych jednostkach od 1 do 5 w skali P.E.I. Grupa (1-5), do której należy dany model kafelków, jest wskazana na opakowaniu. Aby nie ładować informacji o każdej z pięciu grup, powiemy tylko, że w pokojach korytarzy, korytarzy i hal, charakteryzujących się dość dużym natężeniem ruchu, średnim ścieraniem powierzchni, odpowiednie są produkty należące do czwartej grupy (w skrajnych przypadkach można użyć materiału ze zbiorów trzeciej grupy) grupy).

Oczywiście podstawowym wymogiem bezpieczeństwa jest antypoślizgowość. Ta cecha jest bardzo ważna między innymi dla podłóg w mieszkaniach, które są stale narażone na wilgoć. Parametr określający zdolność powierzchni do zapobiegania ześlizgiwaniu się znajdującego się na niej obiektu jest mierzony współczynnikiem tarcia. Aby zwiększyć opór poślizgu na suchych powierzchniach, często stosuje się płytki pokryte korundem.

Trwałość posadzek ceramicznych zależy w dużej mierze od tego, jak się o nie zadba. Do zwykłego, zaplanowanego czyszczenia powierzchni można zastosować proste środki czyszczące, aby uniknąć silnych formulacji na bazie kwasów. Mogą uszkodzić nie tyle samą płytkę, co połączenia między płytkami uszczelnione produktami na bazie cementu. Jeśli szwy między twoimi produktami są uszczelnione związkami epoksydowymi (uszczelniaczami), wówczas taka powierzchnia będzie miała wysoki poziom odporności na chemiczne środki czyszczące.

Podczas czyszczenia posadzki ceramicznej należy zrezygnować ze stosowania produktów ściernych - proszków o dużych cząstkach, a zwłaszcza szczotek metalowych. Na błyszczących powierzchniach wszystkie zadrapania i wióry są doskonale widoczne. Przeszklone powierzchnie można skutecznie czyścić za pomocą specjalnych produktów (sprzedawanych we wszystkich domowych sklepach chemicznych), bez użycia proszków i past. W przypadku produktów nieszkliwionych (klinkier, kamionka porcelanowa) konieczne jest użycie specjalnych płynów, które zapobiegają pojawianiu się plam na płytkach i połączeniach płytek.

Płytki różnią się materiałem i metodą produkcji, która z kolei dzieli się na metodę formowania, czas wstępnego suszenia, obecność oszklenia i liczbę wypaleń. Wszystkie płytki ceramiczne są sklasyfikowane jako nieszkliwione pojedyncze wypalanie oraz glazurowane pojedyncze i podwójne wypalanie.

Wcześniej płytki wytwarzano dwukierunkowo - wypalano po formowaniu, nakładano glazurę i ponownie wypalano za jej pomocą. Ta płytka ma dość wysoką porowatość - do 10%, ponieważ została uformowana w naturalny sposób i suszona przez krótki czas (grubość produktów wynosi 5-7 mm).

Nowoczesna metoda produkcji płytek jest monotonna - gotowa mieszanka jest tłoczona, suszona, glazurowana i wypalana. Podczas suszenia taka płytka jest zasadniczo zagęszczana i ma mniejszy rozmiar. Produkty są cięższe, grubsze (9–13 mm) i porowatości nieprzekraczającej 3%.

Najpopularniejsze są następujące opcje płytek ceramicznych:

• pojedyncze wypalanie nieszkliwione (cotto, klinkier, gres porcelanowy);
• podwójne wypalanie szkliwione (fajans, majolika, cottoforte);
• szkliwione pojedyncze wypalanie (pojedyncze wypalanie białe i czerwone).

Produkty nieszkliwione mają szorstką (naturalną) powierzchnię. Taka płytka jest bardzo trwała, ale aby zapobiec uszkodzeniu wyglądu powłoki podczas pracy, musi być pokryta specjalną kompozycją.

Oprócz składu i metody produkcji, płytki podłogowe różnią się kształtem - mogą być kwadratowe, prostokątne, kręcone, w postaci wielościanu. Również wybór płytek będzie musiał zostać dokonany zgodnie z rozmiarem produktów. Duże płytki wyglądają świetnie, wizualnie zwiększają przestrzeń. Ale przy niewłaściwym obliczeniu liczby płytek będzie dużo marnotrawstwa. Również wizualne rozszerzenie objętości pomieszczenia (a korytarze i korytarze w naszych mieszkaniach często nie różnią się na dużą skalę) jest ułatwione dzięki układaniu produktów po przekątnej.

Producenci materiałów wykończeniowych oferują gotowe kolekcje, w których gromadzone są wszystkie niezbędne elementy do opracowania podłogi. Często stosuje się technikę wykonania pstrobarwnego dywanu z frędzlami na środku korytarza lub przedpokoju i wykonania pozostałej części przestrzeni w wersji monofonicznej. Takie podłogi mogą stać się centrum uwagi całego pokoju. Kolorowa podłoga będzie wymagała gładkiego wykończenia pozostałych powierzchni.

Tak zwana technika patchworku polega na arbitralnym ustawieniu kwadratowych płytek podłogowych z kolorowymi ornamentami. Powłoka przypomina patchworkową powłokę, przy produkcji której użyto tych samych kolorów, ale w różnych wariantach wzorów. Taka podłoga wygląda akcentowo, kolorowo i przyciąga uwagę, stając się centralnym punktem pokoju.

Znane „szachy” to układanie płytek w dwóch kontrastowych kolorach (najczęściej białym i czarnym) we wzór szachownicy. Taki układ produktów wizualnie zwiększa objętość pomieszczenia, stając się jasnym i kolorowym miejscem na obrazie wnętrza. Co zaskakujące, taka oryginalna wykładzina podłogowa doskonale komponuje się z pokojami urządzonymi w różnych stylach - od klasycznego po nowoczesny. Jedyną rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę - taka kolorowa konstrukcja podłogi wymaga spokojniejszego, neutralnego wykonania reszty wykończenia.

Płytki ceramiczne imitujące drewniane podłogi układa się w taki sam sposób jak deski podłogowe. Jednocześnie nie trzeba porównywać kolejnych matryc wyrobów ceramicznych - „naturalny” wzór drewna jest dobry, ponieważ jego powierzchnia jest uniwersalna.

Podobnie jak parkiet, płytki ceramiczne można układać za pomocą jodełki. Oryginalny, ale jednocześnie klasyczny design wykładziny podłogowej będzie wyglądał atrakcyjnie nawet w jasnym, neutralnym kolorze. Układanie produktów „w jodełkę” ma różne modyfikacje.

Wybór podłogi do korytarza jest niejednoznaczny - oprócz płytek ceramicznych. Istnieją inne opcje ochrony podłóg w pokojach pomocniczych, których sercami są linoleum, laminat, parkiet, a nawet podłogi. Ale płytki ceramiczne mają wiele niezaprzeczalnych zalet:

• wytrzymałość i trwałość płytek ceramicznych (płytek) jest znacznie wyższa niż w przypadku wielu alternatywnych materiałów;
• niska nasiąkliwość produktów zapewnia ochronę powierzchni podłogi przed wyciekiem, co jest ważne w pomieszczeniach, które są stale w kontakcie z brudem, rozmrożonym śniegiem i wodą;
• z punktu widzenia higieny płytki są najbardziej odporne na tworzenie się grzybów i pleśni;
• podłoga pokryta ceramiką, praktyczna i wygodna z punktu widzenia czyszczenia, nie sprawia kłopotów właścicielom - na jej czyszczenie poświęcana jest minimalna ilość czasu;
• szeroka gama modeli - różne rozmiary, konfiguracje i kształty, wiele opcji tekstury powierzchni, imitacji drewna, kamienia i cegły, bogata paleta kolorów, błyszczące lub matowe wykończenie.

Wady płytek ceramicznych obejmują jedynie dość wysoki koszt (na przykład w przypadku linoleum). Płytki podłogowe mają również dwie sprzeczne właściwości - gładkie płytki są łatwe w użyciu, ale mogą być bardzo śliskie, a szorstkie nie mają takich wad, ale są znacznie gorzej czyszczone.